Kolejnym podkładem użytym w projekcie jest Rastrowa Mapa Topograficzna Polski w Państwowym Układzie Współrzędnych Geodezyjnych 1992 w skali 1 : 10 000 . W przypadku tej mapy posłużono się jedenastoma arkuszami: Sarbinowo (rok aktualizacji 1998), Promno (rok aktualizacji 1998), Kociałkowa Górka (rok aktualizacji 2002), Paczkowo (rok aktualizacji 1998), Kostrzyn (rok aktualizacji 1998), Iwno (rok aktualizacji 2002), Kleszczewo (rok aktualizacji 1998), Czerlejno (rok aktualizacji 1998), Drzązgowo (rok aktualizacji 2002), Markowice (rok aktualizacji 2003) oraz Pławce (rok aktualizacji 2003). Gmina Kostrzyn, podobnie jak w mapie z 1911 roku, nie ma posiada pokrycia we wschodniej części.

    Pierwsze mapy w tym układzie zaczęły pojawiać się w 1995 roku i oparto je na odwzorowaniu Gaussa-Krügera z jedną strefą odwzorowawczą dla obszaru Polski (1). Wykorzystano tu elipsoidę GRS 80, a za początek układu został przyjęty południk 19 stopni E, gdzie współrzędne poszczególnych punktów obliczane są dla jednej strefy odwzorowawczej o szerokości 10 stopni. Do wyznaczenia parametrów układu odniesienia posłużono się technikami satelitarnymi takimi jak pomiary dopplerowskie i GPS. Dzięki, temu, że mapy sporządzone w układzie „1992” korzystają z jednego układu współrzędnych  topograficznych, istnieje możliwość opisania każdego punktu terytorium Polski (2).

  Rastrowa Mapa Topograficzna Polski w układzie „1992” ma przełomowe znaczenie dla rozwoju polskiej kartografii topograficznej. Cechuje ją wysoki poziom wykonania, a także zupełnie nowa koncepcja zakresu, ujęcia, jak i sposobu prezentacji treści mapowej. W porównaniu do wcześniejszych map w skali 1 : 10 000 zredukowano liczbę znaków o połowę. Dzięki eliminacji takich elementów jak oznaczenia nawigacyjne, czy szczegółowa charakterystyka drzewostanu sprawiło, że prezentowana treść  przedstawia przede wszystkim informacje o charakterze topograficznym. Zmiany te, niezwykle istotne dla samego układu „1992”, jak i niniejszego opracowania, zaszły głównie w klasyfikacji zabudowy, dróg i roślinności. Położono szczególny nacisk na zróżnicowanie budynków, a sposób prezentacji dróg polega na wprowadzeniu informacji o ich parametrach technicznych, takich jak szerokość i rodzaj nawierzchni. Zastosowanie technologii komputerowej w procesie produkcji mapy sprawiło, że opisywana mapa topograficzna cechuje się także zmienioną szatą graficzną. Zastosowanie odpowiedniej hierarchii graficznej znaków skutkuje tym, że niesiona przez nie treść jednoznacznie kojarzy się z obiektami, które reprezentują (1).

 

   Mapa w układzie „1992” dla obszaru gminy Kostrzyn wykonana w latach 1998-2003 jest niezwykle przydatnym zobrazowaniem, nie tylko ze względu na swoją dokładność, ale także na nowy, uproszczony i bardziej przejrzysty sposób prezentacji treści kartograficznej. Ponadto istotnym czynnikiem jest sposób jej wykonania, który dzięki technikom komputerowym czyni je wiarygodnym materiałem porównawczym.